Interviews en recensies

Grote kracht zit in muzikale eenvoud

“Muziek betekent veel voor mij. Het is de manier om mijn gevoelens te uiten"

Door Mike Belinfante
Haagsche Courant, woensdag 11 november 1998

Haar vader Bernard moet een voorgevoel hebben gehad toen hij zijn tweede dochter naar de Griekse zeegodin Ino vernoemde. Zodra de Haagde zangeres Ino Kruysen op haar geliefde eiland Ibiza neerstrijkt en haar zeilboot heeft geïnspecteerd, neemt ze steevast een duik. De zee inspireert Ino. Als als de avond nadert en wind en water tot bedaren zijn gekomen, pakt ze haar gitaar en brengt ze haar gehoor met haar krachtige stemgeluid en melancholische liedjes tot vervoering.

“Zingen is voor mij net zo vanzelfsprekend als ademen”, zegt Ino Kruysen. Ze zingt het liefst teksten waarmee ze iets heeft; met mooie metaforen, met woorden die haar ziel raken.,, Ik moet me verbonden voelen, anders kan ik er niets mee.”

Ino Kruysen , telg van een artistieke familie, verraste vorige week met haar debuut-cd “Vals del Equilibrio” (De wals van het evenwicht) – Liedjes uit Latijs-Amerika. Ino Kruysen (1963) neemt met haar eerste cd meteen een groot risico, omdat meeslepende Latijns-Amerikaanse volksmuziek niet is ingeburgerd in Nederland.,,
Ino Kruysen zingt al zo lang ze zich kan heugen. ,, Het was een logische stap dat ik naar het conservatorium zou gaan. Ik was net zeventien toen ik werd aangenomen. Pa sna een paar jaar kwam ik tot de ontdekking dat ik daar mijn gevoel niet kwijt kon. Er werd daar te veel eenheidsworst gedoceerd”.

Na vier jaar gaf Ino Kruysen er de brui aan. ,, Ik was toen zo teleurgeteld, dat ik niets meer van muziek wilde weten”. Ino besloot te gaan reizen en ging naar Canada, naar Schotland en Engeland. Maar langzaam groeide het besef dat zij simpelweg niet zónder muziek kon leven. ,, Overal waar ik kwam zeiden mensen: “Ino je hebt zoveel gevoel voor muziek, zo’n mooie stem, ga er toch mee door”.

Eenmaal terug in Nederland besloot ze de draad weer op te pakken. Ze deed enkele solo optredens. Trad op met klassieke stukken in kerken, theaters en zalen. Toen ze in aanraking kwam met de muziek van de Cubaanse componist Silvio Rodriguez, wist ze meteen dat ze daarmee iets moest doen.,, Zijn muziek raakte me als een donderslag bij heldere hemel. Toen ik zijn composities voor het eerst op een bandje hoorde, ben ik de hele avond met de pauzeknop in de weer geweest om alle woorden op schrift te kunnen krijgen. Een vreselijk gedoe. Muziek van hem was in Nederland eenvoudig niet te krijgen”.
Doordat haar interesse voor Zuid-Amerikaanse muziek was gewekt, kwam ze tal van andere tekstdichters op het spoor. Ino Kruysen heeft de mooiste Latijns-Amerikaanse nummers die ze tegenkwam naar haar hand gezet en op de cd gebundeld. De mooiste nummers gaan over simpele dingen in het leven. In die eenvoud schuilt grote kracht”. Aan Ino Kruysen de taak om nuchter Nederland in de ban te krijgen van de Latijns-Amerikaanse cultuur, waarin het gevecht om het dagelijks bestaan, maar ook de mooiste momenten uit het leven, in muziek zijn verwoord.